Eindelijk thuis

Hallo allemaal,

Na nog een mooie dag in Bogor, waarop we de botanische tuin bezochten en uit eten gingen met Tian en meneer Boedwi van de young farmers association in een van de beste restaurants van Bogor, vertrokken we de volgende dag naar ons thuis voor de komende maand. Een reis die normaal rond de 5 uur duurt duurde nu ruim 11 uur, maar we arriveerden veilig in Lembang. Onderweg hebben we nog een oud Animal Husbandry student van IPB ontmoet die naast mij zat in de eerste bus, erg toevallig en leuk om zo weer mensen te mogen ontmoeten. Ook kwam tijdens deze reis het verdrietige nieuws van thuis dat Jan overleden was, een schok en een heel raar gevoel om tijdens zulke moeilijke dingen niet bij familie en vrienden te kunnen zijn om het verdriet te delen. Gelukkig is er genoeg afleiding hier en is het heerlijk om hier in de natuur en tussen de agrarische bedrijven te zitten, ik voel me hier veel meer thuis. 

We verblijven bij een van de docenten van de SMK thuis, we hebben een mooie kamer en er wordt heel goed voor ons gezorgd. We zijn inmiddels een klein beetje gewend aan de Aziatische toiletten, maar we worden toch beide erg blij als we toch ergens een wc vinden met toiletpapier(dit levert ook wel grappige momenten op gelukkig verstaan ze ons hier niet). Het slapen is nog een uitdaging, maar we raken vast wel aan mekaar gewend en gelukkig hebben we veel kussens die Siri nu kan knuffelen in plaats van mij. De meneertjes van de Moskee mogen van mij trouwens ook wel een paar uur later beginnen met zingen, 4 uur of half 5 is voor mij ietsjes aan de vroege kant.

Zondag hebben we een vulkaankrater bezocht en beklommen, super mooie natuur maar wel een beetje jammer dat er geen wandelpad was want nu liepen we tussen de uitlaatgassen. De Indonesiërs verklaarden ons voor gek dat we de klim van 5 km op en neer te voet wouden afleggen, maar wat hebben we genoten en we hebben zelfs de eerste wilde apen mogen spotten(wel ook een beetje spierpijn van gekregen). Na het bezoek aan een theeplantage en ons eerste ritje in het lokale openbaar vervoer hier werden we uitgenodigd om traditioneel te komen eten bij de buurmeisjes thuis. Erg lekker! rijst met allerlei lekkernijen geserveerd op de grond op bananenbladeren. Het op de grond zitten is wel even wennen en vergt elastische beentjes. Hierna hebben we nog wat spelletjes gespeeld met hen en hebben we ons klaargemaakt voor de werkweek die de volgende ochtend begon.

Fikri had bedacht dat hij ons maar moest begeleiden de eerste week, maar na wat overleg begreep hij toch wel dat dat niet helemaal onze verwachting was en dat we het graag zelf wouden proberen. Een cultuurverschil en hij was zeker wel een beetje op z'n teentjes getrapt maar na een gesprek met Mitha onze supervisor liet hij ons los en zijn we op eigen kracht naar de SMK gegaan. We hadden een afspraak met meneer Asep en hij nam ons mee uit eten naar de Maribaya watervallen om alles te bespreken en hier hebben wij een goede meeting gehad en een rooster met de lessen die we graag willen bijwonen opgesteld. We zijn enorm verwend, en we zijn heel blij dat de mensen hier zo gastvrij zijn. Vandaag hebben we een rondleiding gehad op de school en de vrouw ontmoet die over de lesstof gaat. Er waren vandaag alleen nog maar examens, maar morgen wonen we de eerste lessen bij waarvan een meteen een les op de schoolboerderij is. Alle leraren en leerlingen vinden het heel bijzonder dat we er zijn en we krijgen veel aandacht, hopelijk trekt dat de komende tijd een beetje weg, en worden we meer een van hen. 

Verder doen we erg ons best om de taal een beetje machtig te worden maar dat is nog best pittig. Maar vooral genieten we erg veel, we beseffen onszelf erg goed hoe goed we het hebben en hoe goed we het hebben getroffen hier. 

Tot snel,

Liefs Nicolien (en Siri)