Zon, Zee, Vleesetende Vis, Verbrande Billen en Eindelijk Bier!

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat jullie wat van mij hoorden, en wat hebben we veel gedaan, gezien en meegemaakt in die tijd.

Op de SMK hebben we nog meer lessen bezocht, interviews gehouden met studenten en met docenten. We zijn er van overtuigd dat we nu een volledig beeld hebben van de educatie op deze school. Wat ons het meest opviel is de manier van lesgeven(erg ouderwets, leraar praat en volledige klas antwoord), dat er bijna geen gebruik wordt gemaakt van beeldmateriaal en boeken en dat de studenten buiten de lessen niet de middelen en mogelijkheid hebben om zelfstudie te doen. Ook is de mindset en motivatie van studenten maar ook docenten anders als je het vergelijkt met Nederland. 

Buiten ons werk hebben we met de docenten van de SMK een hotspring bezocht(voor ons de eerste keer zwemmen met locals, dus met kleding te water, het leek wel of we mochten afzwemmen voor ons zwemdiploma) en met oud studenten hebben we eindelijk gesport. We hebben geklommen op rotsen en bij een klimmuur (maakt mij helemaal gelukkig en wat heb ik een spijt dat ik mijn eigen klimspulletjes niet heb). Ook hebben we weer een voetbal wedstrijd bezocht, dit keer met (oud)studenten van onze SMK. Het was een heerlijke afwisseling van ons werk.

Wel heb ik op het punt gestaan om op het vliegtuig richting Nederland te stappen nadat ik opnieuw heel verdrietig nieuws van overlijden kreeg. Het is heel erg lastig om zo ver weg van familie en vrienden te zijn waarmee je verdriet kan delen. Maar na belletjes met het thuisfront heb ik de rust kunnen terugvinden in de situatie ook al blijft het heel rot.

Vorige week zondag zijn we met Tian (van WWF) langs lokale jonge boeren gegaan om de situatie te zien en te praten over mogelijke verbeteringen. De manier van boeren is erg ouderwets, de koeien staan vastgebonden en worden met de hand gemolken. De boeren moeten 10 koeien hebben om winst te maken, er wordt veel geregeld vanuit de coöperatie waaraan ze melk leveren in ruil krijgen ze naast geld ook bijvoorbeeld krachtvoer en een dierenarts. Het grootste gezondheids-probleem is mastitis, logisch te verklaren door het (foutief)met de hand melken met vaseline en de hygiëne. Ik kon haast mijn oren niet geloven toen ik hoorde dat bijna alle boeren die we spraken gewoon een machine ter beschikking hadden om te melken maar hem niet gebruiken omdat de werknemers hem niet kunnen/willen gebruiken omdat er te weinig kennis is. Gekkenwerk naar mijn idee, dat de coöperatie/overheid voorziet in de machines maar niet achter educatie aangaat. Dit verhaal wordt sowieso nog vervolgd!

Na de indrukwekkende dag met Tian werden we meegenomen naar het huis waar hij en zijn vrienden verbleven om nog even na te praten onder het genot van een heerlijke Corona. Wat hebben we heerlijk gedoucht, gepoept(met wc papier^^) en geslapen in het huis. Vol van een MacDonalds ontbijt met opnieuw Corona vertrokken we richting Jakarta voor een mini vakantie omdat op de SMK examens zijn dus geen lessen werden gegeven. (Tian is geweldig!!)

Vermoeid van een veel te lange reis naar Jakarta stapten we op dinsdag ochtend op groot drijvend stuk hout wat een boot moest voorstellen, op de tweede verdieping zaten we met ongeveer 20 (rokende)locals op de grond voor een reis van 4 uur. Eenmaal op het eiland Harapan werden wij opgewacht door onze ietwat aparte gids, die geen engels sprak, nouja de woorden picture, snorkling en sunblock kon hij wel heel goed zeggen(en hij vond het heel leuk om Siri's vervellende schoudertjes aan te raken beetje apart naar ons idee). Wij hebben de dagen die wij op het eiland waren verschillende boot tripjes gemaakt naar snorkel spots en andere veel mooiere onbewoonde eilandjes. Wat hebben we hier veel gezien en meegemaakt, van een oog in oog confrontatie met een varaan van anderhalve meter, gebeten worden door een vis omdat ze brood voeren aan de visjes voor mooie foto's van de toeristen(Aziatische touristen maken geen foto's van de omgeving maar maken veel liever selfies), heel veel dood/versteend/verbleekt koraal, overal plastic in zee, een toeristen schildpadden knuffel plek waar wij niet erg gecharmeerd van waren, 2 mooie ontmoetingen met wilde schildpadden, heel veel mieren, verbrande billetjes, mooie witte stranden, 9 verrassings-maaltijden en een mislukte BBQ.  Ze waren duidelijk niet gewend aan buitenlandse toeristen, wat hebben we genoten, maar wat zijn we ook geschrokken van de gevolgen van de mentaliteit van de lokale mensen hier over milieu, natuur en vuilnis. Wat moet het ooit mooi geweest zijn op de duizend eilanden maar het draait voor de mensen hier nog steeds meer om overleven en geld verdienen en dat heeft een hele hoop gevolgen. Wij zijn in ieder geval een stuk bewuster terug op de boot gestapt. Na een wandeling door de haven/sloppenwijk/vuilnisbelt kwamen we weer in de bewoonde wereld terecht. 

In Jakarta hebben we nog een nieuw mobieltje gekocht voor Siri die een week daarvoor op haar mobiel was gaan staan(mobiel heeft dit niet overleefd). En hebben we in het enorm drukke Jakarta een paar uur in de auto gezeten bij Xavier(we weten nog steeds niet waar hij ons mee naartoe wou nemen) maar uiteindelijk dichtbij een busstop richting Bandung overnacht. De reis was weer enorm lang vanwege het weekend maar we zijn weer veilig thuis gekomen(ook na een bijna dood ervaring op de snelweg). 

Met ons gaat het verder goed, we zijn nog steeds vriendinnen maar Siri mag snacht nog wel iets stiller zijn maar daar kan ze helaas zelf niets aan doen en voor mij heeft t ook wel weer een voordeel dat ik elke nacht wakker ben, ik kan namelijk gezellig eventjes babbelen met het thuisfront. We zijn gezond afgezien van de jeukende muggenbulten, Siri heeft haar nicotine verslaving omgekeerd in een Kopi(oploskoffie) verslaving en ik ben erg gek op de warme chocolade melk.  We komen allebei enorm aan(verwacht maar dat we 10kg zwaarder terugkomen) en we missen netflix enorm!! En we hebben bitterballen op maar willen heel graag de echte want hier zijn ze beetje zuinig met het vlees en de textuur was raar maarjaaaa.... 

We hebben het naar ons zin hier! tot snel;)

Liefs Nicolien (en Siri)

Ps. ik heb Siri het tietenlied geleerd en nu zit het in ons hoofd en we beginnen het nu op de raarste plekken te zingen, gelukkig verstaan ze ons niet^^