Wie komt ons een biertje brengen??

Hey allemaal,

De laatste keer dat jullie van mij hoorden stonden we op het punt om te beginnen met de observaties van de lessen, helaas liep het voor mij net iets anders. Ik ben nogal ziek geworden en na een verschrikkelijke nacht heeft meneer Sandi mij om 5 uur 's ochtends naar een kliniek gebracht  waar ik de dokter niet kon verstaan en de bloedspetters op de muren zaten. Ik was heel erg misselijk en draaierig, wat de diagnose van de dokter was, geen idee(ze hadden het over Vertigo en maagzweren maar daar geloof ik helemaal niets van), maar na een infuus en verschillende spuiten (die echt vreselijk veel pijn deden) voelde ik me al snel beter. Omdat ik niet kon slapen (de ratten liepen tussen t plafond) in de nogal primitieve kliniek heb ik gevraagd of ik naar huis mocht om verder aan te sterken en na lang wachten mocht dat gelukkig. Ondertussen is Siri in haar eentje gewoon naar de eerste lessen geweest(ik ben enorm jaloers maar ook trots op haar). Iedereen was erg bezorgd om me maar inmiddels ben ik bijna weer de oude!! 

Na een paar dagen vond ik dat ik wel weer naar school kon, wat is het heerlijk om lessen bij te wonen en lekker tussen de koeien te kunnen staan. De eerste les voor mij was meteen een praktische les waarbij de leerlingen vragen moesten beantwoorden over verschillende aspecten van het boeren. Bijzonder om te zien hoeveel stappen terug de Indonesiërs zijn met het houden van vee, er wordt nog niet veel gedacht aan dierwelzijn en dergelijke, het gaat vooral om de productie en het geld. Hopelijk kunnen we hier de mensen in de toekomst bijbrengen dat je toch echt bij de behoeftes van het dier moet beginnen als je een goede productie wilt hebben. 

De lessen zijn voor mij redelijk goed te volgen ook al worden ze gegeven in Bahasa, de termen en de kennis vanuit Nederland zorgt ervoor dat ik begrijp wat de docent probeert te vertellen. Dit had ik niet verwacht maar ben ik wel erg blij mee want dat maakt het observeren veel makkelijker, voor Siri is dit iets lastiger maar we helpen elkaar! 

Vrijdag na onze lessen zijn we uitgenodigd bij voetbalwedstrijden, waar we de prijzen uit mochten reiken. Enorm ongemakkelijk maar het is wel een eer om zoveel aanzien te krijgen hier. Ook hebben we deze middag meneer Taufiq ontmoet die ons mee gaat nemen naar de boerderijen in de omgeving, een erg leuk vooruitzicht.

In het weekend zijn we op zoek gegaan naar een plek waar we zouden kunnen sporten, want we hebben behoefte om iets actiefs te doen in onze vrije tijd, iets wat Indonesiërs niet echt doen. Uiteindelijk hebben we dat nog niet gedaan maar we hebben opties om te gaan klimmen(enorm veel zin in en wat heb ik een spijt dat ik mn eigen klimspulletjes niet meegenomen heb). Wel hebben we een mooie tuin, floating market( ik ben bang dat ik schapenvlees gegeten heb oeps....) en de dierentuin in Bandung bezocht met het gezin van meneer Sandi. We zijn weer enorm verwend!! 

We krijgen beide wel steeds meer zin in Hollandse dingen, een broodje kroket, een biertje, chocola, popcorn, knappe mannen, netflix, een normale douche en wc papier... Nooit gedacht dat ik ooit wc papier zou gaan missen. Ooh en wat zouden we graag bij de carnaval feesten zijn... Maar we willen nog lang niet naar huis!!

Hopelijk blijven we deze week wel gezond en kunnen we nog meer van het mooie Indonesië in ons opnemen.

Tot snel,

Liefs Nicolien(en Siri)